Medellin
Door: Paula, met bijdrage van Ellen
Blijf op de hoogte en volg EllenPaula
17 Februari 2017 | Colombia, Medellín
Onze taak als voluntarias zit erop. Koffieplantage bezoeken zit er niet in, want dan hadden we moeten boeken voor een toer. Dat zijn we niet gewend, want wij zoeken alles zelf uit.
Nu dan maar naar de warmwaterbronnen in Santa Clara. Terwijl we daar uitstapten kregen we een regenbui op ons hoofd, met bakken uit de hemel. Maar na de bui was het weer min of meer stralend.
Na de beklimming van een pad, wat Paula een beetje aan Cuba deed denken , een beetje vervallen toestand, kwamen we bij een waterval en 3 warme baden. Nadat we ons 1,5 uur vermaakt hadden zijn we weer met de bus teruggegaan. Gelukkig hadden we zitplaatsen. Wel weer prachtige vergezichten. Op het station in Pereira hebben we meteen kaartjes voor de reis naar Medellin gekocht voor zondag.
Zondag om 11.30 naar Medellin vertrokken om daar om 17.30 aan te komen. Wat een prachtige tocht, vooral de laatste 2 uur. Onderweg werden we vermaakt met 2 films. Een prachtige over een autist, echt aandoenlijk, en een enge film. Ook leuk met die haarspeldbochten.
We kwamen in ons hostel aan en ja, wat zullen we zeggen. Er is een zwembad maar het ligt aan een hele drukke straat. Het leek 's avonds in bed alsof de vrachtwagens binnenreden. En alles was een beetje smoezelig, gelukkig het beddegoed was fris. Slecht geslapen.
Ellen gaat een collage maken van alles wat een beetje stuk is of wat niet werkt. Maandag waren we verbaasd omdat de eigenareese samen met haar zus aan de grote schoonmaak bezig waren. Er werd me toch gepoetst en kapotte stoelen opgeruimd. Het was alsof ze onze gedachten konden lezen. Wij zijn de stad ingegaan en hebben als eerste het oude stadscentrum bezocht met overal actie. Iedereen verkoopt wel wat.
Een lange rij van stoffenwinkels, omdat Medellin daarom bekend staat.
Leuke lap gekocht voor een slobberbroek. Verder een plein met allemaal bronzen beelden van Botero. Wat prachtig. Daarna met de metro naar het oosten om daar de Teleferico te nemen, die je voert over de sloppenwijk van Medellin. Wat een armoe.
Terug op het Boteroplein ergens een heerlijk stuk kip gegeten.
Wat nu. Even een tochtje naar de ZonaRosa in El Poblado, een stukje stad waar je moet zijn om te dansen. Leuke buurt en heerlijke ijskoffie met crema gedronken. Maar toen, op het metrostation.... Het was spitsuur, en het perron stond barstensvol mensen, die allemaal snel naar hun bestemming wilden; mensen persten zich met de rug naar binnen gericht in de toch al mudjevolle metro. Paula werd gewoon de wagon ingeduwd, die kon geen kant meer op. Maar Ellen stond daarachter en paste er echt niet meer bij. Er was nog een vrouw die vanuit de wagon haar hand uitstak om Ellen alsnog naar binnen te trekken, maar het mocht niet baten. Ellen riep naar Paula: uitstappen op San Antonio! En bleef achter... Bij de volgende trein was er een vriendelijke man die op zijn beurt Ellen naar binnentrok. Eenmaal binnen hoefde ze zich niet vast te houden want de meute hield haar overeind. Ze wilde het liefst een foto maken van al die hoofden bij elkaar, maar ze kon zelfs niet haar telefoon pakken...! Paula was inmiddels op San Antonio door de reizigers weer de metro uitgewerkt, die allemaal wisten dat ze daar uit moest stappen. En zo kwam het allemaal weer goed.Wat een giller! Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Eenmaal weer thuis in ons hostel, heeft Paula weer een heerlijke spaghetti met een soort van Bolognaisesaus gemaakt. Heerlijk geslapen want Paula had 2 paar oordopjes in haar toilettas. Dinsdag zijn we vroeg na een heerlijk ontbijt van havermoutpannenkoekjes met banaan en vers sinaasappelsap naar Guatapé vertrokken. Paula had een grote zak sinaasappels van de Finca meegenomen. Wat is Guatapé. Een hele grote rots die tussen prachtige groene meren ligt. Hoe die rots daarkomt is voor iedereen een raadsel. De tocht ernaar toe is ongeveer 2 uur met de bus.
Daar aangekomen zijn we de rots opgeklommen. 740 treden hebben we genomen. (Zou wat zijn voor Paula de Wit....)Je bent eigenlijk een beetje loca maar wat een uitzicht. Niet te beschrijven. Je moet beslist geen last van hoogtevrees hebben. We zagen boven ook nog een jongman op zijn knieen gaan, om zijn vriendin ten huwelijk te vragen. Allemaal applaudisseren.
Na de afdaling zijn we in een Tuktuk naar het dorpje gereden. Foto's
spreken voor zich. Op het plein een speciaal Columbiaans gerecht gegeten, Bandeja Paisa, en even een kerk binnengelopen, om een momentje bij Joske te zijn. Nu is het alweer woensdag en zijn we naar een natuurreservaat Rio Claro gegaan om daar ook een nacht over te blijven in een hostel. Een reis van 3,5 uur met de bus. Onderweg genoten van de hoogteverschillen . Ook nog paragliding gezien.
Aangekomen in het park bleek dat we een hostel hadden geboekt dat wel bij Rio Claro ligt, maar op een heel andere plek, en niet in dit natuurreservaat. Wat nu, geen man overboord, gewoon gezwommen in de rivier, door het park gewandeld. Helemaal prachtig, geluiden van een grote groep apen, maar helaas niet gezien. Het leek alsof we in een oerwoud waren. Het park sloot om 6 uur. En toen gewoon, langs de kant van de weg en er stopt altijd wel een luxe touringcar die stopt en je meeneemt. Dat hadden we al vaker gezien, want de enige optie was terug naar Medellin. En in de bus is dit verhaal geschreven. Gelukkig hadden we onze bagage in ons Hostel Sophia (ook zo'n toepasselijke naam) achtergelaten, omdat we daar donderdag weer zouden overnachten.
Donderdag willen we alsnog naar een koffieplantage in de omgeving...
Het is nu donderdag, we zijn voor een nachtje in een ander hostel beland met veel meer rust en een geweldig goed bed. Koffieplantage gaat wrschl niet lukken, maar we verzinnen nog wel weer wat leuks om te doen.. Morgen hiervandaan naar Santa Marta in het noorden vliegen, en dan weer een heel ander stuk van Colombia meemaken: zon, zee en strand!
-
17 Februari 2017 - 11:09
Anneke Koene :
Hallo vriendinnen , wat een prachtig verslag . Ik geniet ervan . Wat is het hier dan rustig . Wij maken niet zoveel mee . Alleen as dinsdag komen de Koning en de Koningin naar Berkenwoude en Bergambacht . Ik ga wel kijken . Jullie begrijpen alles in rep en roer . Gisteren op de donderdag bridge hoorde ik dat Tante Lien van Dorp is uitgenodigd . Ze is helemaal zenuwachtig . Vorige week generale repetitie gehad . Dus de tv zal er wel zijn . Vandaag krijg ik de uitslag van de bioptie . De uitslag en jeuk zijn weg . Gelukkig . Wanneer komen jullie weer thuis ? Ik stuur het verslag door naar onze vriendinnen . Dat is wel goed zeker . Nog een hele fijne tijd . Liefs Anneke -
17 Februari 2017 - 12:09
Francine:
Wat is het toch een prachtig en verrassend land! Heerlijk nu nog even luieren in Santa Marta! Ik maak nog even een foto van een visitekaartje van een heerlijk hostel in Santa Marta, met een zwembad binnen! Was geweldig toen met Hannie in 2012! Stuur ik op.Wat een enig verslag van jullie, je rolt zo van het een in het ander en ziet wel waar je uitkomt, heerlijk!
Geniet van het prima weer, hier regent het momenteel en dat vind ik na vijf minuten al heel vervelend!!
Nu in grote haast want ga op ziekenbezoek bij de ma van Frans,
liefs van jullie (schoon)zus Francine -
17 Februari 2017 - 15:14
Inger Hansson:
Lieve Ellen en Paula,
Reuze bedankt voor het heerlijke verslag. Wat genieten jullie onbedaarlijk! Ik geniet al lezend lekker mee. Nog heel veel plezier!
liefs en groetjes,
Inger. -
17 Februari 2017 - 19:21
Els Van Der Vaart:
Lieve Paula en Ellen,
Wat een verhaal en dan met die trein...vreselijk eng lijkt me
Maar ik maak hier natuurlijk helemaal niks bijzonders mee lieve zussen, of het moet zijn dat de sneeuwklokjes in bloei staan, de crocussen beginnen en dat de griepperikelen tot het verleden horen en daar ben ik heel blij mee.
Ik moet veel aan Anne denken, zo verdrietig dat alles zo gelopen is en ik hoop dat ze snel herstelt van de zorgen en verdriet die ze zeker had voordat ze dit besluit nam. Ik respecteer haar natuurlijk en vind het heerlijk dat wij als zussen één grote familie vormen. Ze zal de steun nodig hebben. Trouwens ook ongekend dat ze bij jullie mogen zijn zolang het nodig is.
Geniet, en dat doen jullie zeker!, en kijk een beetje uit!, enfin jullie `varen` niet in 7 sloten tegelijk alhoewel!!!
Kus van Els -
19 Februari 2017 - 13:20
Marjan:
Dag reislustigen dames,
Klaar met de voluntarias praktijken en op naar andere praktijken.
Wat een belevenissen allemaal. Dat kun je alleen maar meemaken als je nog zo jong bent. Lekker de warmwaterbronnen/baden. Zou er zo in willen duiken. Ik vond de haarspeldbochten van de Grosglockner ook wel indrukwekkend.
Wat een toestanden in de metro, toch goed afgelopen.
Op naar de volgende avonturen. Geniet ervan. Marjan -
20 Februari 2017 - 16:53
Anne-Jette En Peter:
Lieve ellen en Paula,
Jeetje wat doen jullie veel op 1 dag, het verslag lezend voel ik het genieten.
Zoveel ondernemen, zoveel plannen nog, zoveel plezier. Het zijn overvolle dagen na het wat rustigere harken. Fijn dat jullie zo nieuwsgierig zijn en overal enthousiast induiken.
740 Treden, ach ja, maar dan zie je ook wat. Volle metro, lawaai hotels, niets lijkt jullie van slag te brengen. Met oordopjes slapen, echt Paula die ze toevallig bij zich heeft.
Jullie gaan vast nog de laatste dagen/uurtjes goed gebruiken. Nog even heel veel plezier voordat de terugreis begint. Liefs P+AJ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley